در روز تاسوعا عزاداران، خاک نرم و مخصوصی به نام گِل (گل رس) را مهیا کرده و در میدانهای بزرگ و کوچک که معمولا با آجر چینی در جلوی خیمهها و تکیههای شهر درست میشود میریزند و در روز عاشورای حسینی این خاک را با گلاب مخلوط کرده و گِل روز عاشورا را مهیا میکنند.
روز عاشورا، عزاداران فراخوانده شده با حضور در تکیههای محله و گِلمالی کردن خود گرد آتش میایستند تا از سرما محفوظ مانده و شروع به سینهزنی و عزاداری میکنند.
عزاداری مردم خرمآباد در شب تاسوعا با حزنی خاص تا روز عاشورا ادامه دارد، حدود نیمههای شب عزادارانی که برخی نذر دارند وارد حوضچههای گل شده و بعضی تمام سر و صورت و حتی چشمان خود را آغشته به گل می.کنند و به اصطلاح به گل میافتند.
برخی دیگر از عزاداران تنها سر و صورت و کتف و شانه خود را گل میزنند و در کنار شعلههای آتش که به همین منظور تهیه شده خود را خشک میکنند که فرد به گل افتاده این وضعیت را تا ظهر عاشورا حفظ میکند.