استاد سیدفتح‌الله مجتبایی، نویسنده «شرح شکن زلف» و پژوهشگر ادبیات فارسی در گفت‌وگو با ایکنا گفت: حافظ معلم نبود بلکه بیانگر بود، دلش درد می‌کرده و ناله می‌کرده، از دروغ، حقه، ریا و... جانش در عذاب بوده و این عذاب را منعکس می‌کرده است، قصد تعلیم، تربیت، تأثیر و ... نداشته است، معلمی کار دیگری است، سعدی این قصد را داشته و در «بوستان» کمی هم در «گلستان» به درستی بدان پرداخته است. ولی حضرت حافظ معلم نبود، او بیانگر درد بود.