مهران اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است، جایگاه حضرت زهرا(س) به قدری میان مردم مدینه شناخته شده بود که آنها نمی‌توانستند برای بیعت گرفتن از زور استفاده کنند. با توجه به حدیث پیامبر(ص) که می‌فرماید «اگر حضرت زهرا(س) از کسی ناراحت باشد پیامدهای بدی برای او خواهد داشت» بنابر این حضرت امیر فقط بیعت نمی‌کنند و در کارها مشارکت نمی‌کنند. حضرت زهرا(س) می‌تواند اعتراض کند و حرف‌های خود را بزند که این کار را انجام می‌دهند و خطبه‌ای می‌خوانند و به «خطبه فدکیه» معروف می‌شود که نوعی اعتراض است.