ان شرّ وزرائک من کان للاشرار قبلک وزیرا، و من شرکهم فى الاثام، فلا یکونن لک بطانة؛ فأنهم أعوان الاثمة، و اخوان الظلمة، و أنت واجد منهم خیر الخلف ممن له مثل آرائهم و نفاذهم، ولیس علیه مثل آصارهم و أوزار هم ممن لم یعاون ظالما على ظلمه و لا آثما على أثمه، أولئک أخف علیک مؤونة، و أحسن لک معونة، و أحنى علیک عطفا، و أقل لغیرک ألفا، فاتخذ أولئک خاصة لخلواتک و حفلاتک. ثم لیکن آثرهم عندک أقولهم بمُرّ الحق لک و أقلهم مساعده فیما یکون منک مما کره الله لاولیائه، واقعا ذلک من هواک حیث وقع.
فرمان امام على (ع) به مالک اشتر وقتى که او را والى مصر و اطراف آن ساخت: بدترین وزراى تو کسى است که پیش از تو وزارت اشرار را داشته و در گناهان شریک آنان بوده است، هرگز او را از خواص خود قرار مده؛ زیرا آنان یاران گنهکاران‌اند، و برادران ستمکاران، و تو مى‌توانى جانشینانى بهتر از آنان پیدا کنى که نظریاتى مثل آنان دارند و نفوذ آنان را نیز دارا هستند و در عین حال از وزر و بال گناهان آنان به دورند. کسانى که هیچ ستمکارى را در ستم‌ورزى و هیچ گنهکارى را در ارتکاب گناه کمک نکرده‌اند. زحمت آنان بر تو سبک‌تر، و یارى آنان براى تو نیکوتر است و از نظر عطوفت به تو مایل‌تر، و با اشخاص جز تو کم انس‌تر مى‌باشند، پس این‌گونه انسان‌هاى ممتاز را خاص مجالس سرى و علنى خود قرار بده، سپس مقدم‌ترین خواص در نزد تو گویاترین آنان باشد درباره حق اگر چه تلخ باشد و کسى باشد که در مواردى که خداوند براى اولیایش اکراه دارد هر اندازه هم آن موارد مطلوب هواى تو باشد، کم‌ترین یارى را به تو نماید.
نامه ۵۳ نهج البلاغه
انتهای پیام