کارهای خوب تو اگر به خاطر امر خدا نباشد بهره‌ای ندارد! خوشحال نباش! چون همین کارهای خوب تو فردا حسرت توست! حتی در روایت هست مؤمن در روز قیامت حسرت می‌خورد و می‌گوید: ای کاش مثلا محبتی که به دوستی کرده‌ام، بهتر و خالصانه‌تر بود، همین حسرت و رنج می‌دهد! می‌توانستم با او گرم بگیرم، می‌توانستم پیش او بنشینم اگر غصه داشت از دلش در می‌آوردم، می‌توانستم به دردهایش گوش بدهم، می‌توانستم از وسعت فضل حق بگویم تا آماده‌اش کنم، می‌توانستم در دل او تحولی ایجاد کنم! سرورهای ما، رنج‌های ما، شادی‌های ما به چه چیزی هست؟ [استاد علی صفایی حائری(ره)]