اگر پاسِ «غدیر» می‌داشتند، کربلا نمی‌شد. کربلا در غفلت از غدیر سر برآورد. آه، گفتم غفلت. هرچه تلخی است، میوه غفلت است. کربلا را غفلت ساخت. تیغ‌های کربلا را غفلت صیقل داد و غفلت از غدیر، بزرگ‌ترین غفلتِ تاریخ بود. نارواترین ستمی که بر اسلام روا داشتند. [محمدرضا سنگری، کتاب ماه در آب، صفحه ۸۰]