به گزارش ایکنا به نقل از eurasiareview، در ۱۲ جولای (21 تیرماه) یک حادثه ویرانگر اسلام‌هراسانه در شهر پیرا در اسپانیا رخ داد. مسجد پیرا نمادی از جامعه مسلمانان محلی در آنچه مقامات به عنوان یک جنایت ناشی از نفرت اعلام کردند به آتش کشیده شد.
در حالی که این حادثه محکومیت گسترده جامعه مسلمانان و مقامات را برانگیخته است، واکنش نگران‌کننده‌ای به شکل جشن از سوی برخی از رسانه‌های اجتماعی در هند پدیدار شده است. این رویداد نفرت‌انگیز از مرزهای محلی فراتر می‌رود و گسترش جهانی و ترسناک اسلام‌هراسی را آشکار می‌کند؛ بحرانی از نفرت که واکنشی بیش از مشاهده منفعلانه را می‌طلبد. این امر مستلزم مقاومت اصولی و اقدام مشترک همه کشورها است.
اسلام‌هراسی دیگر یک مشکل موردی نیست. آتش‌سوزی در پیرا صرفاً تازه‌ترین نقطه اشتعال در موج فزاینده نفرتی است که هیچ مرز ملی نمی‌شناسد. این اقدام خشونت‌آمیز خاص علیه مسجدی در اسپانیا، یادآوری غم‌انگیزی است که بذر عدم تحمل و تعصب، زمانی که در یک بخش از جهان کاشته شود، می‌تواند به راحتی در جای دیگری ریشه بدواند. از ظهور جنبش‌های سیاسی راست افراطی در اروپا گرفته تا گسترش ایدئولوژی‌های افراطی در جنوب آسیا، چشم‌انداز جهانی است به طور فزاینده‌ای توسط فضایی از نفرت علیه مسلمانان آلوده شده است. آتش‌سوزی در پیرا نشانه‌ای از یک مسئله بزرگتر و عمیقاً ریشه‌دار است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت یا به عنوان یک حادثه اتفاقی به شمار آورد.
آنچه این حمله را به ویژه قابل توجه می‌کند، اهمیت نمادین آن است. مسجد پیرا صرفاً یک مکان عبادت نیست؛ بلکه نمایانگر قرن‌ها مشارکت اسلام در تمدن اروپا است. میراث اسلام در اسپانیا و اروپا از علوم گرفته تا هنر، معماری و گفتگوی بین ادیان، غنی و عمیق است. جامعه اسلامی سابقاً پررونق اندلس، جایی که مسلمانان، یهودیان و مسیحیان در کنار هم همزیستی و شکوفایی داشتند، گواهی تاریخی است که نشان می دهد فرهنگ‌ها و ادیان مختلف می توانند در احترام و همکاری متقابل زندگی کنند. آتش زدن یک مسجد در اسپانیا فقط یک جنایت علیه یک جامعه نیست؛ این حمله‌ای به تاریخ و میراث مشترکی است که قرن‌ها قدمت دارد.
علاوه بر این، این اقدام خشونت‌آمیز، مفهوم هویت اروپایی را به چالش می‌کشد. در حالی که برخی ممکن است به دنبال این باشند که اروپا را به عنوان دژ تمدن مسیحی معرفی کنند، این دیدگاه، بافت پویا و چندوجهی که تاریخ این قاره را شکل داده است را نادیده می‌گیرد. از حوزه‌های ریاضیات و نجوم گرفته تا ادبیات و فلسفه، دانشمندان اسلامی نقش محوری در شکوفایی فکری و فرهنگی اروپا در قرون وسطی ایفا کردند. میراث اندلس، به ویژه در اسپانیا را نمی‌توان به یک حاشیه در تاریخ تقلیل داد و همچنین نمی‌توان آن را با اعمال خشونت‌آمیز پاک کرد. در واقع، کسانی که از این خاطره دفاع می‌کنند و در برابر نیروهای عدم تحمل مقاومت می‌کنند، در سمت درست تاریخ و بشریت ایستاده‌اند.
سکوت در برابر چنین نفرتی، همدستی با عاملان آن است. جامعه جهانی، به ویژه سازمان‌های حقوق بشر و ناظران بین‌المللی، باید موضع بگیرند. آتش‌سوزی مسجد پیرا، مانند حوادث مشابه در سراسر جهان، نیازمند واکنش نه تنها از سوی دولت‌های محلی و جوامع آسیب‌دیده، بلکه از سوی جامعه بین‌المللی به طور کلی است. حقوق بشر را نمی‌توان با مرزهای ملی محدود کرد.
شاید نگران‌کننده‌ترین جنبه آتش‌سوزی مسجد پیرا، واکنش برخی از رسانه‌های اجتماعی هند باشد. این واکنش، یک روند نگران‌کننده را برجسته می‌کند: صادرات نفرت. حساب‌های کاربری رسانه‌های اجتماعی همسو با جریان هندوتوا در هند، در سال‌های اخیر، همدردی فزاینده‌ای با جنبش‌های راست افراطی در خارج از کشور، از جمله جنبش‌های اروپایی که مسلمانان را هدف قرار می‌دهند، نشان داده‌اند. این فقط مسئله اسپانیا یا حتی اروپا نیست، بلکه یک مشکل جهانی است. وقتی اوباش در هند از تخریب مسجدی در اسپانیا استقبال می‌کنند، دیگر فقط مشکل هند نیست. این یک نشانه هشدار دهنده است که ایدئولوژی‌های افراطی شروع به فراتر رفتن از مرزها کرده‌اند، عدم تحمل را گسترش می‌دهند و فضای ترس و تفرقه را در مقیاس جهانی تقویت می‌کنند.
انتهای پیام