به گزارش ایکنا،
محسن رفعت، عضو هیئت علمی
دانشگاه حضرت معصومه(س)، 25 مردادماه در نشست علمی «خوانش تحلیلی احادیث
زیارت امام حسین(ع)» با بیان اینکه گاهی ما سراغ قرآن رفته و قرآن را زیارت میکنیم و به تعبیر امام علی(ع) وقتی کسی قرآن میخواند، چیزی به علم او افزوده شده و از جهل او کم میشود، گفت: بخشی از ارتباط ما ارتباط با انسانهای زنده است تا تیرگی از ما گرفته شده و نورانیت و صفا به ما افزوده شود؛ بخشی از ارتباطات ما ارتباط با اموات است زیرا بخشی از زندگی ما هستند و اینطور نیست که وقتی فردی میت شد در زندگی ما نقشی نداشته باشند؛ ما مانند ژاپنیها نیستیم که خاکستر مرده را بسوزانیم و خاکستر او را لب طاقچه بگذاریم.
وی با بیان اینکه قبر میت، خانه میت است لذا قرائت فاتحه از دور هرگز در حکم حضور بر سر مقبره میت نیست، تصریح کرد: کسی بیمار میشود، اگر تلگرامی و تلفنی فقط ارتباط داشته باشیم خیلی با دیدارکردن تفاوت دارد؛ به امیرمؤمنان(ع) گفتند که چرا کنار قبرها نشستی و ایشان فرمودند دیدم این اموات همسایگان راستگویی هستند؛ از من چیزی میگیرند و چیزی به من میدهند؛ از من گناه گرفته و تذکر میدهند که آخرتی در پیش داری؛ آن هم علی(ع) که معصوم است و گناه ندارد.
رفعت بیان کرد: ابن عباس میگوید کسی کنار قبری نشست و نمیدانست قبر کیست؛ بر سر قبر، سوره ملک را خواند و شنید صدایی میآید که این قرائت سوره برای من نجاتبخش بود و پیامبر(ص) تأیید فرمودند که درست است؛ از امام باقر(ع) سؤال کردم که زیارت اهل قبور چه زمانی بروم و ایشان فرمودند روز جمعه؛ و اگر کسی بینالطلوعین به زیارت برود، امواتی که در ضیق هستند، گشایش در وضع آنان ایجاد میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه(س) با بیان اینکه مرده در بینالطلوعین اطلاع دارد که چه کسی بر سر قبر او حاضر میشود و خوشحال میشود ولی بعد از طلوع آفتاب پراکنده میشوند، اظهار کرد: فرد مرده درک بیشتری نسبت به افراد زنده دارد و با افرادی که سر قبر او حاضرند، انس میگیرد و بیشتر نیاز به محبت دارد. کسانی هستند که بعد از مرگ والدین عاق میشوند زیرا به زیارت قبر والدین نمیروند در حالی که الان والدینش درک بیشتر و نیاز بیشتری هم به خیرات و مبرات دارد.
رفعت با بیان اینکه نقل شده است که از امام صادق(ع) پرسیدند که آیا مؤمن میفهمد چه کسی به زیارت او میرود و ایشان فرمودند که بله میشنود و انس میگیرد، تأکید کرد: در روایات داریم که پای خود را روی قبر اموات بگذارید برخلاف تصوری که ما داریم؛ روایت تأکید دارد پای خود را بگذار زیرا اگر مؤمن باشد آرام خواهد شد و اگر منافق باشد اذیت خواهد شد که حق او هست؛ قرائت حمد و قرآن هم برای افراد مرده این خاصیت را دارد.
وی اضافه کرد: باز از امام صادق(ع) از پیامبر(ص) داریم که به زیارت قبور مردگان خود بروید و از آنان حاجت بخواهید و آنان خوشحال میشوند که از آنان حاجتی بخواهید؛ خواندن سوره یاسین و ملک و قدر توصیه شده است. پیامبر(ص) فرمودند اگر کسی یک آیه قرآن را در قبرستان مؤمنین بخواند، خدا به آن فرد ثواب 70 پیامبر(ص) را خواهد داد لذا برخی بزرگان روزانه یک جزء قرآن را در وادی السلام نجف قرائت میکردند.
استاد دانشگاه حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه در روایات نقل است نمیشود کسی به شهدا سلام بدهد و جواب او را ندهند، تصریح کرد: شهدا زنده هستند و ما را میبینند و جواب میدهند؛ اگر ما با زمینه خوب محضر شهدا برویم، قطعاً اثری که خواهیم دید قابل ملاحظهتر است؛ بنابراین هرقدر زیارتشونده مرتبه بیشتری داشته باشد، آثار آن زیارت بیشتر است، گرچه نباید زیارت افراد پایینتر را نادیده بگیریم.
وی افزود: سلمان فرماندار مدائن بود و برای ایشان زیارتنامه داریم؛ حضرت علی(ع) از مدینه طیالارض کردند و او را غسل کردند و اهل بیت(ع) برای ایشان زیارت نامه صادر فرمودند که در آن آمده است: السلام علیک یا باب الله. بنابراین احترام به قبر سلمان هم جزء شعائر است.
زیارت علامت عشق و باور و اعتقاد است
رفعت با بیان اینکه زیارت علامت عشق و باور و اعتقاد است، اضافه کرد: حلبی از راویان برجسته شیعه از امام صادق(ع) نقل کرده است که پرسیده شد کسی که میتواند زیارت برود و نمیرود چه حکمی دارد و حضرت فرمودند انه عق رسول الله و عقنا؛ یعنی پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) او را عاق میکنند زیرا کسی که بتواند به زیارت برود، نمیرود ما را خوار کرده است. فرمودند کسی که زیارت برود، خدا دنبال کارهای او راه میافتد و حوائج او را تأمین میکند. البته ما چون باور نداریم، این مطالب را سست تلقی میکنیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه(س) اضافه کرد: در روایات داریم کسی که به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند رزق را برای او جلب میکند و جای خرج او را پر کرده و جبران میکند لذا باید از اینکه هزینه رفتن به کربلا سنگین است، خوشحال باشد؛ گناهان 50 ساله او را میبخشد و در حالی به سمت خانواده خواهد رفت که گناهانش محو و صحیفه اعمالش بخشیده شده است و اگر در این سفر از دنیا برود، ملائکه او را غسل میدهند و اگر از سفر به سلامت برگردد، دری از رزق بر روی او باز میشود.
وی افزود: در روایت داریم در ازای هر درهمی که خرج کرده است، 10 درهم به او میدهند؛ البته برخی میگویند ما پارسال چند میلیون خرج کردیم و الان چیزی به ما برنگشته است ولی روایت دارد که خدا اگر در دنیا جز اندکی به او ندهد، برای آخرت او ذخیره میکند.
رفعت ادامه داد: ابن طاووس از برجستگان علمای شیعه نقل کرده است محمدبن داود همسایهای داشت که با محبت و ولای اهل بیت(ع) شناخته شده بود و محبت زیادی به امام هادی(ع) به عنوان امام زمانش داشت، او نقل کرده است که من زیاد به زیارت امام حسین(ع) میرفتم ولی سنم زیاد شده بود و بدنم ضعیف و زیارت امام حسین(ع) تا مدتی نتوانستم بروم؛ در اواخر عمر دیدم حالم روز به روز بدتر میشود لذا همه توانم را جمع کرده و پیاده به زیارت رفتم زیرا اصل زیارت، پیاده رفتن است. چند روز طول کشید تا به زیارت امام حسین(ع) رفتم و در راه برگشت خوابم گرفت؛ در روایت داریم که به زیارت کربلا که میروید زود زیارت کنید و برگردید لذا عراقیها در روز اربعین سریع به زیارت آمده و نماز میخوانند و میروند.
وی افزود: ایشان میگوید خوابم برد و دیدم امام حسین(ع) از مزارشان خارج شدند و فرمودند فلانی چرا به من جفا کردی؟ یعنی ائمه(ع) از ما توقع دارند به زیارت آنان برویم؛ ابن داود به امام(ع) گفت بدنم ضعیف شده و توانم اندک؛ این راوی نقل کرده است در عالم رؤیا به امام حسین(ع) عرض کردم شما فرمودید هر کسی در دنیا به زیارت من بیاید، در هنگام مرگ به زیارت او میروم و حضرت فرمودند بله من این سخن را گفتهام؛ راوی میگوید آیا من این روایت را از شما نقل کنم و امام(ع) فرمودند بله نقل کن و از جانب ما بگو نه تنها به زیارت او میروم بلکه اگر در جهنم هم باشد باز به زیارت او میروم و او را بیرون میآورم؛ یعنی هر کجا باشد او را خواهم یافت و زیارتش خواهم کرد بنابراین تعلق بین زائر و مزور دوطرفه است نه یکطرفه. حضرت امام حسین(ع) و سایر ائمه(ع) چشم انتظار ما هستند و باید به زیارت آنان برویم.
وی افزود: حضرت معصومه(س) به ما انس دارند و اگر به زیارت ایشان نرویم، دلتنگ خواهند شد. در روایت داریم که حضرت زهرا(س) منتظر زائران امام حسین(ع) هستند و مانند مادر، دلش میشکند که چرا به زیارت پسرم نرفتی. طبق آیات قرآن، حضرت یعقوب(ع) در فراق یوسف(ع) آنقدر گریه کرد تا نابینا شد که ظاهراً نه با اعتقاد و ایمان سازگار است و نه با عقل ولی یک واقعیت قرآنی است با اینکه او میدانست یوسف(ع) را خواهد دید. در روایت بیان شده است که وقتی یعقوب، یوسف را دید از او پرسید من 30 سال نگران بودم که آیا بدنت وقتی در درون چاه افتادی صدمه دید یا خیر؟ حالا ببینید که حضرت فاطمه(س) چه مصیبتی میکشد.
انتهای پیام