به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، دانشگاه تبریز به‌عنوان دومین دانشگاه بزرگ کشور، با بیش از ۲۴ هزار دانشجو و ده‌ها دانشکده و پژوهشکده، نه‌تنها جایگاهی علمی در سطح ملی و منطقه‌ای دارد، بلکه در مقاطع حساس تاریخی ایران معاصر، نقشی ماندگار و فعال ایفا کرده است. یکی از مهم‌ترین این نقش‌ها، حضور پررنگ دانشگاه تبریز در شکل‌گیری و گسترش انقلاب اسلامی بود. از اوایل دهه ۱۳۵۰، فضای دانشگاه تبریز به کانون حرکت‌های دانشجویی و فعالیت‌های انقلابی تبدیل شده بود.
دانشجویان این دانشگاه با برگزاری نشست‌ها، پخش اعلامیه‌ها و حضور فعال در خیابان‌ها، به همراهی با مردم و روحانیت پرداختند. نقطه عطف این نقش‌آفرینی را می‌توان در قیام تاریخی ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ مشاهده کرد؛ رخدادی که دانشجویان دانشگاه تبریز سهم چشمگیری در آن داشتند و به همین دلیل در حافظه تاریخی انقلاب اسلامی ماندگار شد.
با پیروزی انقلاب اسلامی و در پی تجاوز رژیم بعثی به خاک ایران، دانشگاه تبریز همچنان در خط مقدم دفاع از کشور باقی ماند و در دوران دفاع مقدس نیز نقش بسیار برجسته‌ای ایفا کرد. صدها نفر از دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشگاه به جبهه‌های نبرد شتافتند و ده‌ها تن از آنان به مقام رفیع شهادت نائل آمدند.
همزمان، کارگاه‌ها و دانشکده‌های فنی دانشگاه تبریز در خدمت تولید تجهیزات مورد نیاز جبهه‌ها قرار گرفته بودند و جامعه دانشگاهی تبریز در جمع‌آوری کمک‌های مردمی و پشتیبانی لجستیکی نیز سهم مهمی داشت. در حقیقت، دانشگاه تبریز در دفاع مقدس سه نقش عمده را بر عهده گرفته بود: اعزام نیرو و تقدیم شهدا، پشتیبانی علمی و فنی، و حمایت لجستیکی و فرهنگی از جبهه‌های نبرد و دفاع.
یکی از برجسته‌ترین جلوه‌های تبلور نام دانشگاه تبریز در تاریخ دفاع مقدس، بمباران دانشکده فنی دانشگاه تبریز در ۲۷ دی‌ماه ۱۳۶۵ بود. در آن روز تلخ، کارگاه دانشکده فنی که با تلاش دانشجویان برای پشتیبانی علمی و مهندسی از جبهه‌ها فعال بود، هدف حمله هواپیماهای رژیم بعث قرار گرفت. در این واقعه دردناک، ۲۲ نفر از دانشجویان و دانشگاهیان به شهادت رسیدند و تعدادی دیگر مجروح شدند. این حادثه، دانشگاه تبریز را به یکی از نمادهای مقاومت علمی و ایثار دانشگاهیان ایران در دفاع مقدس تبدیل کرد و نام دانشگاه تبریز را به مشهدالشهدای دانشگاه های ایران ماندگار نمود.
در اين حمله ناجوانمردانه تعداد ۲۲ تن از دانشجویان که ميانگين سنی آنها ۲۲ سال بود به درجه رفيع شهادت نائل آمدند. اين عاشقان پاكباز، مهندس حاج سجاد (ايرج) خلوتی، محسن محمدی غريبانی، رحمان قفل‌گری، مرتضی زمان‌پور، علی فصيح كجاآبادی، حميدرضا ملكوتی خواه، علی‌رضا رضوان‌جو، عباس ارشدی‌پور، صديار صفری، بياضعلی اسدی‌فرد، سيد محسن جواهری، سعيد اميرخانی، مهدی اميركاظمی، عليرضا كريمی وفايی، حسين شيرين سرندی، مرتضی جابری، فواد الدين محمودی، يعقوب اسماعيل‌زاده، شيرزاد شريفی، هاشم اخترشمار، عادل جعفری نويمی‌پور و حسين رضاپور بودند.
همچنين آقایان جمال شكوری، يحيی خليلی، مجيد خيراللهی، مجيد اسم حسينی، عليرضا دل‌فكار باغبان، رضا انیسی و محمد منافی فرتوت در اين حادثه مجروح شده و به عنوان اسناد زنده این جنایت فجیع، رسالتی دیگر را بر دوش گرفتند تا زبان گویای آن شهدا و افکار و اندیشه‌های نابشان باشند.
یادآور می‌شود، در سال ۱۳۶۵ راه‌اندازی و مدیریت کارگاه فنی برای تولید مهمات جنگی در ساعات غیر درسی بر عهده جهاددانشگاهی واحد آذربایجان‌شرقی بوده است.
اکنون و پس از گذشت قریب چهل سال از آن شب تاریخی، روابط عمومی دانشگاه تبریز با گرامیداشت یاد شهیدان میهن به ویژه شهدای عزیز دانشکده فنی، همزمان با هفته دفاع مقدس، عکس‌های منتشرنشده‌ای از بمباران دانشگاه تبریز را برای نخستین بار منتشر می نماید؛ تصاویری که با انتشار آنها، یاد و خاطره آن شهیدان والامقام و روزهای مقاومت دانشگاه تبریز را زنده می‌کند.
انتهای پیام
