صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۳۰۸۲۰۲
تاریخ انتشار : ۰۹ مهر ۱۴۰۴ - ۱۵:۳۰

طلعت احمدی‌ قیداری نزدیک به ۹۰ سال سن دارد. گوش‌هایش خوب نمی‌شنود؛ اما حافظه‌اش هنوز پر است از خاطرات آن سال‌ها؛ روز‌هایی که یکی‌یکی، همسر و پسرهایش رفتند و دیگر برنگشتند و خودش در زندان‌های صدام بود. همسر و مادر سه شهید است. سال‌هاست که با قاب عکس‌ها زندگی می‌کند؛ با لباس‌هایی که کسی سال‌هاست نپوشیده، با خاطراتی که نه فراموش می‌شوند و نه کهنه. هیچ تابلویی روی دیوار نیست که داستان را تعریف کند، اما کافیست بنشینی و پای حرف‌هایش بمانی. آن وقت می‌فهمیم که این مادر چقدر حرف برای گفتن دارد، چقدر داغ دیده و چقدر سکوت کرده.

 
 
 
{$sepehr_key_576}
 
تدوین از سیدضیاءالدین موسوی
انتهای پیام