اولین جشنواره قرآنی «زین‌الأصوات» نه تنها صحنه رقابت پرشور قاریان نوجوان و جوان بود، بلکه میزبان چهره‌های قرآنی از داخل و خارج کشور نیز به شمار می‌آمد. حسنین الحلو، از جمله میهمانان ویژه این رویداد معنوی بود که با نگاه کارشناسی، تلاوت‌های شرکت‌کنندگان را پیگیری کرد. آنچه در ادامه می‌خوانیم، گفت‌وگوی ایکنا با این میهمان ویژه است که به واکاوی دستاوردها، ظرفیت‌ها و چشم‌انداز‌های این جشنواره نوپا می‌پردازد.
اجازه دهید در ابتدا از برگزارکنندگان این جشنواره تشکر کنم. آنچه در «زین‌الاصوات» شاهد آن بودیم، تنها یک رقابت معمولی نبود، بلکه یک «اکتشاف» بزرگ بود. در این جشنواره شاهد شخصیت‌های استثنایی و استعداد‌های نابی به خصوص در رده سنی نوجوان بودیم که با صلابت و مهارت حیرت‌انگیزی اجرا کردند. برخی از تلاوت‌های این نوجوانان را قبلاً در محافل مختلف یا فضای مجازی شنیده بودیم، اما بسیاری از آنها نیز بودند که برای اولین بار می‌درخشیدند و نامشان را ثبت کردیم تا حتماً در برنامه‌های آینده محفل از حضورشان استفاده کنیم.
نکته عمیق‌تر در مورد اهمیت چنین مسابقاتی در ایران، وجود ساختار راهبری قوی از سوی اساتید مجرب است. این تنها مسابقه دادن نیست؛ این یک کارگاه آموزشی زنده است. بسیاری از این نوجوانان با استعداد‌های خدادادی و صدای رسا، تلاوت‌هایی بسیار عالی ارائه می‌دهند، اما در لابه‌لای همین اجرا‌های درخشان، نکات فنی و ریزه‌کاری‌هایی وجود دارد که تنها چشم تیزبین و گوش کارکشته یک استاد باتجربه می‌تواند آن را تشخیص داده و اصلاح کند. این روند اصلاح و هدایت، آنها را برای رقابت در عرصه‌های بین‌المللی و سنین بالاتر، به مراتب آماده‌تر و مسلط‌تر می‌کند.
بسیار حیاتی است که سازوکاری طراحی شود تا این استعداد‌های درخشان ولی محروم، شناسایی، حمایت و تحت پوشش آموزشی اساتید مجرب قرار گیرند. ما باید مطمئن شویم که موقعیت جغرافیایی مانع از شکوفایی یک استعداد قرآنی نشود
پاسخ به این سوال را با اطمینان کامل می‌گویم که ظرفیت بین‌المللی شدن «زین‌الاصوات» بسیار بالا و غیر قابل انکار است. این تنها یک پیش‌بینی نیست، بلکه براساس شواهد عینی است. اگر نگاهی به کارنامه درخشان قاریان نوجوان ایرانی در سه چهار سال اخیر بیندازیم، می‌بینیم که در مسابقات بین‌المللی معتبر، ایران یا رتبه اول را کسب کرده یا در جمع سه کشور برتر جای دارد. حتی در مسابقه بسیار مهم و تخصصی «جائزة العمید» که به طور سنتی ویژه کشور عراق و قاریان عرب‌زبان است، قاریان نوجوان ایرانی توانسته‌اند با پشت سر گذاشتن رقبای قدرتمندی از مصر، عراق و دیگر کشورها، عنوان قهرمانی را از آن خود کنند. این یک دستاورد کوچک نیست. به جرئت می‌توان گفت که امروزه، نوجوانان قاری ایران به عنوان رقیبی جدی و سرسخت برای همتایان مصری و عراقی خود در عرصه جهانی شناخته می‌شوند و بدون شک، مسابقاتی مانند زین‌الاصوات سکوی پرتابی برای این درخشش‌های بین‌المللی بوده است.
دوست دارم بر دو محور کلیدی تاکید کنم. محور اول، عدالت آموزشی و حمایت از استعداد‌های محروم است. بسیار دیده‌ام و شنیده‌ام که عزیزانی از شهر‌ها و مناطق دورافتاده با کمترین امکانات و بدون دسترسی دائمی به اساتید بزرگ، تنها با عشق و تلاش شخصی خودشان تا این مرحله پیش آمده‌اند. اینها گنجینه‌های پنهان کشور شما هستند. بسیار حیاتی است که سازوکاری طراحی شود تا این استعداد‌های درخشان ولی محروم، شناسایی، حمایت و تحت پوشش آموزشی اساتید مجرب قرار گیرند. باید مطمئن شویم که موقعیت جغرافیایی مانع از شکوفایی یک استعداد قرآنی نشود.
محور دوم، تنوع‌بخشی به مکاتب و سبک‌های تلاوت است. من نمی‌خواهم از سبک خاصی تعریف یا انتقاد کنم. قطعاً اساتیدی مانند عبدالباسط یا مصطفی اسماعیل، قله‌های بی‌بدیل هنر تلاوت هستند و تقلید از آنها بسیار ارزشمند است. اما جهان تلاوت، بسیار وسیع‌تر از اینهاست. ما مکاتب غنی و قاریان بزرگی مانند محمد صدیق منشاوی، عبدالفتاح شعشاعی، محمد رفعت و محمود خلیل الحصری داریم که هر کدام دنیایی از فنون و ظرایف هستند. خوب است که قاریان جوان ما را به سمت مطالعه و الگوبرداری از این مکاتب متنوع نیز تشویق و هدایت کنیم. این تنوع سبکی نه تنها از یکنواختی می‌کاهد، بلکه باعث غنای بیشتر، خلاقیت و در نهایت شکل‌گیری سبک ایرانی ممتاز و قابل تشخیص در تلاوت قرآن خواهد شد. این چشم‌انداز زیبایی است که برای آینده قرآن در ایران متصورم. ان‌شاءالله.
گفت‌وگو از وهاب خدابخشی
انتهای پیام