به گزارش ایکنا، به نقل از روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری موعود عصر(عج)، مهدی نگاران ترکیب واژگانی بدیعی است که به تازگی توسط اسماعیل شفیعی سروستانی برای توصیف مجاهدت و تلاش مؤلفانی که عمر خود را صرف نگارش و تألیف وجود نازنین حضرت بقیه الله الاعظم قائم المنتظر حجت ابن الحسن مهدی موعود (عج) کرده‌اند، وضع شد.
مؤلفانی که تمام عمر را صرف حفظ، ثبت و نگارش روایاتی کرده‌اند که از جانب حضرات معصومین(علیهم السلام) صادر شده و با یک یا چند واسطه نقل شده و توسط این مؤلفان ثبت و نگارش شده است.
کتاب «مهدی‌نگاران؛ سیر تطور و تاریخ تدوین حدیث و تؤلیف کتب مهدوی» توسط اسماعیل شفیعی سروستانی نوشته شده و انتشارات موعود عصر(عج) این کتاب را در صد نسخه و در ۱۷۲ صفحه منتشر کرده است.
نویسنده در صفحات آغازین این کتاب نوشته است: این مجموعه ابتدا به عنوان مقدمه‌ای برای «دانشنامه مؤلفان و راویان مهدوی» انتخاب شده بود اما دریغمان آمد که ماجرای رفته بر جمع کثیری از مؤمنان و محققان مهدی‌باور که با مجاهدت تمام، مجموعه احادیث، روایات و آثار قلمی را از همه فراز و نشیب‌های طاقت فرسا و از دستان سیاه حاکمان و متعصبان کورباطن، گذر داده و به دست امروزیان رساندند، به دست تطاول دهر سپرده شود.
در این کتاب مطالبی همچون سیر تطور و تاریخ تدوین حدیث، ماجرای رفته بر نقل و جعل حدیث نبوی، مرارت‌های رفته بر عالمان و مؤلفان امامی، رسالت ابلاغ مهدویت در قله تاریخ اسلام و سیر تطور کتب و مؤلفان مهدوی آمده و نویسنده با بیان مفهوم انتظار به عنوان ذاتی وجود آدمی از امام زمان (عج) به عنوان قلب عالم امکان و انسان کامل یاد کرده است.
در بخشی از کتاب ذکر شده است: در سال‌های اخیر کتاب معجم مهدویت در روایات تفسیری اثر پژوهشگر ارجمند مرتضی عبدی چارلی چاپ شده است. در این مجموعه مفصل سه جلدی، پژوهشگران با مراجعه به روایات تفسیری به ۳۶۳ آیه (مرتبط به مهدویت) استناد و تعداد سوره های متربط را ۹۱ سوره اعلام داشته اند. در این مجموعه در بیان سبب توسعه مباحث قرآنی در موضوع مهدویت چنین آمده است: اگر نه همه مباحث مهدویت، دست کم بخش عمده‌ای از مباحث آن، از آن جهت که از مصادیق غیب و پنهان است، جز با استعانت از کتاب و سنت، قابل تبیین و کشف نیست و بهترین مددکار علاقه‌مندان به فهم مهدویت راستین و دور از لطایف و کژی‌ها همان روایات تفسیری است که با ترکیب خاصی از قرآن و حدیث پدید آمده و سرشار از لطایف و ظرافت نابی است که باید سرچشمه اندیشه صحیح مهدویت قرار گیرد. (صفحه ۵۰)
نگارنده سیر تطور و تاریخ تدوین حدیث را به دو دوره حضور حضرات معصومین و دوره غیبت تقسیم کرده، به میراث حدیثی امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و حضرت صدیقه طاهر فاطمه زهرا(س) پرداخته و در ادامه دوران امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین (علیه السلام)، امام زین العابدین سجاد(ع) و صادقین را بررسی کرده و به صورت فهرست‌وار به دوران امام کاظم(ع) تا پدر حضرت صاحب لوا، حضرت امام حسن عسکری(ع) اشاره کرده و نوشته است که هزار و ۶۹۵ کتاب از ۶۰۳ نفر به عنوان آمار اصحاب معصومان ثبت و ضبط شده است.
در بخشی دیگر می‌خوانیم: از همان روزهای ابتدایی جمع آوری حدیث، راویان و مؤلفان با مشکلات روزگار و زمانه خود دست و پنجه نرم می‌کردند. سُلیم بن قیس از نخستین مؤلفان مهدوی بود که در دوره ابن زیاد و در هنگام قیام امام حسین(ع)، در زندان ابن زیاد به سر می‌برد و در زمان روی کار آمدن حَجاج بن یوسف در سال ۷۵ از عراق گریخت. زیرا از نخستین افرادی بود که حجاج به سبب دوستی و سابقه روشنش با اهل بیت نبی اکرم(ص) به سراغ او فرستاد. سلیم در این تبعید اجباری که در آن ۷۷ سال داشت، به سمت ایران آمد تا در سرزمین فارس در نزدیکی شیراز به شهری به نام نوبندجان رسید و در همان شهر وفات کرد و به خاک سپرده شد. (صفحه ۱۵۷)
انتهای پیام