وی افزود: باید تلاش کنیم جریانی بسازیم تا اندیشمندی که در اصول فقه، سخن میگوید، خود را فارغ از این نبیند که به نظرات امام نیز بپردازد. بحث عرفان امام در کتاب «مصباحالهدایه» باید بهعنوان کتاب درسی تدریس شود، یکی دیگر از کارهای مناسب در این زمینه، انتخاب پایاننامه با موضوع حضرت امام است.
استاد سطوح عالی فلسفه و عرفان اسلامی حوزه علمیه بیان کرد: یکی از مهمترین ویژگیهای حضرت امام خمینی(ره) این است که صرف علماندوزی برای ایشان موضوعیت ندارد و امتدادیترین ذهن را در دوران معاصر دارد؛ ایشان علم را برای اجرا و عمل میخواهد، در عرفان، فقه، اخلاق و تفسیر نیز همینطور پیش میرود، امام دوست ندارد صرفاً یک تحلیل اخلاقی ارائه دهد و براین باور بود که این علوم اسلامی انسان، خانواده، جامعه و جهان را میسازد و به این امر هم کاملاً ایمان دارد.
وی ادامه داد: مسئله اصلی امام حل کردن مشکلات است و این معنا برای ایشان بسیار پررنگ است. بهندرت جایی را میتوانید پیدا کنید که امام فروع متکثری را مطرح کرده باشد درحالیکه ثمره عملی کمی داشته باشد، با همین منش است که ایشان میفرماید کتاب اخلاق، کتابی است که انسان را میسازد لذا امام در کتاب «چهل حدیث» با شما حرف میزند و گویی بر سر شما فریاد میکشد.
امینینژاد با اشاره به اینکه امام در علم، اعتقاد و ایمان بر این باور است که اسلام تنها راه نجات است، تصریح کرد: برخورد امام بهگونهای است که اسلام میتواند همه مشکلات ما را حل کند؛ پس باید به صحنه بیاید و بسط توحید را در همه صحنهها داشته باشد، این همان بیانی است که رهبر معظم انقلاب در مورد ایمان دارند و ایمان را امری اجتماعی مطرح میکنند، اگر ما خدا را قبول داریم و مسئله ما فقط توحید است، باید راهی پیدا کنیم که این توحید را پیاده کنیم، بهخاطر همین است که امام در مسئله بسط توحید، بهطور جدی وسط میدان است و با کسی شوخی ندارد.
وی گفت: حتی حضرت امام به آقای منتظری میفرماید «تو میدانی که طبیعت من چگونه است و اگر چیزی را بهعنوان وظیفهام تشخیص دهم، دیگر هیچچیزی نمیتواند جلوی آن را بگیرد»، فضای فکری امام همین است هر چیزی را که تشخیص میدهد درست است، به سراغ انجامش میرود؛ حتی اگر نزد خود این فکر را داشته باشد که ممکن است موفق نشود.
استاد سطوح عالی حوزه علمیه افزود: آیه شریفه «کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ»(سوره صف/آیه3) برای امام بسیار مهم است. امام پس از تحلیل موضوعات مختلف، وارد مرحله جامعهسازی موضوعات شده است. امام هرچه را در اخلاق و عرفان آموخته، تلاش کرد تا در خود پیاده کند و اینکه چیزی را بگوید درحالیکه به آن عمل نمیکند، امری محال بود و همین امر عامل ماندگاری قلم و بیان ایشان شد.
امینینژاد اظهار کرد: امام با اخلاق واقعی کار میکند، نه صرفاً اخلاق علمی. نه اینکه علمی کار نمیکند، بلکه علمی هم هست ولی متوقف در علم نیست؛ مصداق «در رفع حُجب کوش نه در جمع کُتب». حتی اگر نسخهشناسی میکنید، باید «امامگونه» آنجا باشید. درسگرفتن از امام به این معنا نیست که در همه جزئیات زندگی عیناً مثل امام باشیم بلکه مهم این است که اصول و رفتارهای امام را فرابگیریم.
وی ادامه داد: شواهد فراوانی در «چهل حدیث» و «آدابالصلوة» وجود دارد که نشان میدهد امام نگاه اجتماعی جدی دارد و براین باور بود که بدون خودسازی نمیتوانید جامعهسازی کنید. هدف جدی امام آماده کردن شخص برای اقدام اجتماعی بود و کار اجتماعی سیاسی صرف را نادرست میداند و این مسئله را نادرست میداند که انسان بر اصلاح اجتماعی فشار وارد کند اما متوجه مسائل خودسازی نباشد
امینینژاد در پایان با اشاره به اینکه ورود به عرصههای اجتماعی بدون عقبه خودسازی چالش جدی انسان امروز است، تصریح کرد: امام متعهد به ساختن درون، خلوت و فرورفتن در خود است، اما نه مثل رهبانیت مسیحی بلکه خلوت برای حضور عالیتر و قویتر و از اینرو در کتاب «چهل حدیث» و «آدابالصلوة» خلوت انسان را میسازد، چنین انسانی برای اصلاح اجتماعی آماده و مصداق «عَبدُهُ وَ رَسُولُهُ» است.
انتهای پیام