تحول قرآنی با پیامی از دل یک وقف

شیوا شهربابکی، بانوی حافظ کل قرآن از شهرستان رفسنجان در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا از کرمان به شرح حالی از زندگی خود پرداخت و گفت: داستان زندگی من با کلام‌الله مجید از آنجایی آغاز شد که در ۲۳ سالگی عاشق قرآن شدم، به نحوی که از جدایی دوستان احساس تنهایی نمی‌کردم. از سال ۱۳۸۸ آغاز به حفظ قرآن کریم کردم و به مدت سه سال حافظ کل شدم. 

وی افزود: پدرم همیشه می‌گفت قرآن چراغ راه زندگی است اما وقتی او در سال ۱۳۹۷ از میان ما رفت دنیا برایم تاریک و تار شد. ارثیه‌ای از او به من رسید اما چیزی در قلبم می‌گفت این پول نباید فقط یک یادگاری باشد. باید ادامه‌ راهش باشد، راهی که به نور ختم شود.

شهربابکی اظهار کرد: کل قرآن را حفظ کردم ولی به دلیل نبود تمرین و تکرار کمی دچار فراموشی شدم بنابراین برای حفظ، کتابی را با عنوان «مشق نور» تهیه کردم و هر روز ۲ تا ۵ آیه را حفظ و آن‌ها را یادداشت می‌کردم و کم‌کم این کتاب برایم یک گنجینه شد چیزی که می‌خواستم با دیگران هم شریک شوم بنابراین این کتاب را به نزد زندانیان بردم، جایی‌که بیش از هرجا به نور خدا نیاز است.

بانوی حافظ قرآن کریم افزود: تصمیم گرفتم ارثیه پدرم را وقف قرآن کریم کنم تمام آن پول صرف خرید کتاب‌ها و جزوه‌ها شد که زندانیان بتوانند با آن، قرآن را حفظ و یا معنی آن را بنویسند این کاری است که پدرم هم از آن خوشحال خواهد شد، این ارث حالا به میراثی برای خدا تبدیل شده بود.

شهربابکی گفت: این کار باعث تأثیر بر زندانیان شده است، زندانیانی که مشغول نوشتن و حفظ قرآن هستند لبخند آرامی روی چهره‌هایشان نقش بسته است با خانواده‌های آن‌ها در تماسم از حالات روحی و تغییر زندانیان صحبت می‌کنند، از وقتی کتاب‌ها به زندان رسیده کم‌کم زندانیان شروع به نوشتن و حفظ قرآن کرده‌اند، هر آیه‌ای که می‌نویسند انگار باری از دوششان برداشته می‌شود دیدن این تغییر بزرگ‌ترین هدیه‌ای بود که می‌توانستم دریافت کنم پیامی از دل یک وقف.

وی با بیان اینکه، پدرم با رفتنش چیزی را برای من باقی گذاشت که حالا برای دیگران نور شده است، اظهار کرد: ارثیه‌ برجای مانده از پدرم چراغی شد برای زندانیان اما این فقط آغاز راه است چراکه قرآن برای همه است و چه خوب می‌شود که این نور را در دل‌ها زنده کنیم و زندگی‌ها را تغییر دهیم، وقف پدرم حالا رسالتی است که می‌خواهم ادامه دهم و هر آنچه در راه خدا انفاق کنیم او بهتر و بیشتر از آن به ما باز می‌گرداند.

بانوی حافظ قرآن کریم مطرح کرد: زندان در کنار تمام سختی‌هایش همه هدیه و توفیق خدا بود تا زندانیان کتاب قرآن را حفظ کنند یا بنویسند، با آیات الهی عجین شوند تا از این مکان تنگ و تاریک نجات پیدا کنند. 

وی افزود: ولی اینجا همه چیز بسته است حتی ارتباط تلفنی و حرف‌زدن با دوستان و در حال حاضر زندانیان قدر وقت و زمان خود را می‌دانند و با دل و جان، قرآن را می‌نویسند و لذت هم می‌برند و ما که بیرون هستیم و آزادانه زندگی می‌کنیم از تک تک لحظه‌هایمان کمال استفاده را نمی‌بریم و چه بی‌تفاوت از کنار داشته‌هایمان رد می‌شويم و شکر خدا را به‌جای نمی‌آوریم و قدردان خدا نیستیم.

شهربابکی اظهار کرد: این روزها خیلی خوشحالم که زندانیان می‌نویسند و یک سرگرمی ناب دارند و با خدای خود صحبت می‌کنند، احساس می‌کنم که با این کار نیکو، آنها تازه متولد شده‌‌اند و با نگاهی دیگر به زندگی می‌نگرنند، باشد که باقی‌الصالحاتی باشد برای زندگی جاودانمان در آخرت.