وی با اشاره به تأثیرگذاری ابن حبان افزود: ابن حبان فردی مسلط بر متن احادیث بود و شاید در میان صحاح سته بتوان او را پس از مسلم و بخاری قرار داد؛ بنابراین مهم است که با دقت کامل به مطالعه آثار او بپردازیم. اهل سنت او را سنی شافعی میدانند و وی حدود هزار سال پیش زیست کرده است.
ویسی با بیان اینکه اولین کار ترجمه سیره ابن حبان را دانشگاه مذاهب اسلامی آغاز کرده و تاکنون ترجمهای از آن ارائه نشده بود، اظهار کرد: «ابنحبان در مورد غزوات بدر و حنین از واژه «غزوه» استفاده کرده است، اما ما این تعبیر را نپسندیدیم و به جای آن از تعبیر «واقعه» استفاده کردیم، زیرا غزوه به معنای هجوم و اظهار خشونت است و اگر بپذیریم که پیامبر(ص) و اصحاب ایشان همیشه در حال هجوم بودهاند، این نوعی آب به آسیاب دشمن ریختن خواهد بود، در حالی که تمام نبردها و وقایع دوره پیامبر(ص) جنبه دفاعی داشت مگر در موارد استثنایی و نادر.
عضو هیئت علمی دانشگاه مذاهب اسلامی تصریح کرد: نکته دیگر این است که واژه «سیره» پربسامد است، اما دقت در معنای آن افقهای وسیعی پیش روی ما میگشاید. سیره نوعی حرکت خاص را بیان میکند و بر وزن «فعله» است و دلالت بر نوعیت آن دارد؛ مانند واژه «جَلَسه» که نادرست است و باید گفت «جِلسه»، به نشستی گفته میشود که هدفمند و برنامهریزی شده است و جمع آن نیز «جِلسات» است.
وی افزود: سیره نوع خاصی از حرکت است؛ از این رو قرآن کریم فرموده پیامبر(ص) اسوه حسنه است و سیره او هدف، جهت و برنامه خاصی دارد. علامه مطهری نیز در کتاب خود با عنوان «سیری در سیره نبوی» نکات زیبایی در این زمینه بیان کرده است.
ویسی اضافه کرد: اظهارنظرهای ابن حبان برای ما بسیار جذاب بود؛ او حتی احادیث مشهور بین علمای حدیث را در کنار احادیثی که شهرت چندانی ندارند آورده و گاهی به احادیثی پرداخته است که پیش از آن کمتر مورد توجه قرار گرفته بودند. در برخی احادیث نیز در صحت یا ضعف آنها شک وجود دارد، اما اگر ابن حبان کوچکترین شکی درباره حدیثی داشت، آن را متوقف نمیکرد و کنار نمیگذاشت.
عضو هیئت علمی دانشگاه مذاهب اسلامی بیان کرد: در حوزه اعتقادی و بینشی نیز ابن حبان متشتت نبود؛ در مسائل فقهی، بین جواز و حرمت و اباحه و... دیدگاههای سایر مذاهب را نیز دیده است. او فردی اهل تعصب در اثبات خود و نفی دیگران نبود و هم خود و هم دیگران را به رسمیت میشناخت که به این ویژگی «خودپذیری» گفته میشود.