صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۹۴۹۴۴۳
تاریخ انتشار : ۰۵ بهمن ۱۳۹۹ - ۱۰:۱۷
جانِ کلام؛

آیت‌الله مجتبی تهرانی در تفسیر آیه ۱۴ سوره حجرات می‌گوید: در آیۀ شریفه آمده است: «قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلٰکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا» گفتند: ما ایمان آوردیم. (به آنان) خطاب شد: نه، ایمان نیاوردید. مؤمن کسی است که عملش با اعتقاداتش تطبیق کند. آن کس که تخلّف داشت، مؤمن نیست و مسلمان است. مؤمن گناه نمی‌کند، آن هم گناهی که حد بر او جاری شود؛ لذا در روایات بسیار آمده است: آنگاه که شخص وارد یک عمل معصیتی می‌شود؛ روح ایمانی از او مفارقت می‌کند. آن موقع مؤمن نیست پس کافر است؟ نه، فاسق است؛ لذا ما می‌گوییم گناهکاران فسّاقند.

انتهای پیام