حجاب نه تنها در ادیان توحیدی، بلکه در دیگر آيین‌های غیر الهی نیز سابقه‌ای درخشان دارد و در یک کلام باید گفت که حجاب صرفاً یک حکم دینی نیست، بلکه یک ارزش انسانی است. این موضوع را با چشمانِ خود در روزهای اقامت در کشور برزیل بارها مشاهده کردم.
اگر چه که در فرهنگ عمومی مردم برزیل، داشتن پوششی شبیه ما ایرانی‌ها، نه فقط برای مردان؛ بلکه برای بانوان هم مرسوم و متعارف نیست؛ اما بانوانی بودند که به احترام افرادی که ظاهر آنها وجاهت معنوی و مذهبی داشت، پوشش خود را افزایش می‌دادند و به تعبیر ما مسلمانان، حجاب (پوشش) خود را رعایت می‌کردند.
این موضوع بارها برای بنده که با لباس روحانیت در محافل رسمی حضور می‌یافتم، تکرار می‌شد.
از این موارد که بگذریم، کلیساهایی که هنوز به مدیریت‌های غربی آلوده نشده‌اند و امیال شهوانی و مادی افرادی که از ارزش‌های انسانی دورند، در آن جایگاهی پیدا نکرده، همواره چون گذشتگان و نیاکان خود، حضور بانوان را با روسری انتظار دارند.
چقدر جالب توجه بود حضور بانوانی که روزهای یکشنبه برای شرکت در آیین‌های مذهبی، با روسری به کلیسا می‌آمدند و از آن جالب‌تر اینکه مقابل درب‌های ورودی بعضی از کلیساها، توزیع روسریِ سفید رنگ برای آنها انجام می‌شد.
نکته جالب توجه دیگر اینکه در تعدادی از کلیساهایی که مراجعه می‌کردم، درب‌های ورودی بانوان و آقایان و همین‌طور جایگاه حضور آنان در سالن کلیسا، تفکیک شده بود، چیزی که از نظر مدافعان امروزی حقوق زن که با ظاهری طلبکارانه نسبت به دستورات اسلام عزیز، هوچی‌گری‌های رسانه‌ای راه می‌اندازند، اصلاً قابل دفاع نیست.
انتهای پیام