این رویداد میتواند از زوایای مختلف بررسی و مطالعه شود. در این گفتار ابتدا به صورت کوتاه به داستان مباهله اشاره سپس چند ویژگی مهم آن ذکر میشود.
مُباهَلَه عملی بین دو طرف مدعی حقانیت صورت میگیرد که در گفتوگو به نتیجه نمیرسند و توافق میکنند تا لعن و نفرین خدا شامل گروهی شود که به دروغ ادعای حقانیت میکنند.
این واقعه در اسلام در روز بیست و چهارم ذیالحجه سال نهم هجری میان پیامبر اسلام(ص) و مسیحیانِ(نجران) اتفاق افتاده است. ماجرا اینگونه بود که پیامبر(ص) پس از فتح مکه به سران حکومتهای جهان و مراکز مذهبی نامه نوشت و آنان را به اسلام دعوت کرد. از جمله به اسقف نجران نامه نوشت و از آنان خواست که اسلام را بپذیرند. آنان گروهی را به نمایندگی به مدینه فرستادند تا سخنان پیامبر(ص) را بررسی کنند. آنان پس از گفتوگو بر حقانیت عقاید خود اصرار کردند، تصمیم بر این شد که مسئله از راه مباهله میان پیامبر(ص) و آنان خاتمه یابد. مسیحیان نجران، در روز موعود پس از مشاهده پیامبر(ص) و همراهانشان(علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام) از این کار خودداری کردند و راضی به مصالحه با پیامبر(ص) شدند.
بررسی واقعه مباهله نشان میدهد که اسلام و آیین محمدی(ص) واجد ویژگیهای زیر است:
۱. این واقعه نشان میدهد که اسلام ماهیتی مصالحه جویانه دارد و از ظرفیت گفتوگو بهره میبرد.
۲.پذیرش انجام مباهله، نشان میدهد که پیامبر(ص) با وجود اطمینان و یقین به حقانیت اسلام، فرصتی را برای مخالفین عقائد خود مهیا کرده است.
۳. این واقعه نشان میدهد که راه گفتوگو بر سایر شیوههای تبلیغی و ترویجی دین اسلام تقدم دارد.
۴. این رویداد همچنین منزلت و جایگاه همراهان پیامبر(ص) را اثبات میکند، زیرا مسیحیان پس از مشاهده همراهان پیامبر(ص) از انجام مباهله امتناع کردند.
علیرضا قبادی، پژوهشگر دین
انتهای پیام