استاد رضا عبدالهی، شاعر و پژوهشگر ادبی در چهارمین برنامه چشمه حکمت ایکنا که به مناسبت ماه مبارک رمضان تهیه شده، اشعاری از حضرت سعدی در باب انفاق و دستگیری خواند.
چشمه حکمت همچنان جاری است و فضایل بسیاری دارد و این بار می‌خواهیم سخنی چند در باب انفاق و دستگیری با مدد از صاحب سخن، سعدی شیرازی عنوان کنیم.
در متون کهن ادب پارسی در باب دستگیری، کمک به نیازمندان و نیکی و نیکوکاری سروده‌ها و حکایات دلنشینی درج شده و تاکید فراوان بر دلجویی و نیکوکاری دارند و مکرر شنیده‌ایم: «تو نیکی می‌کن و در دجله انداز/ که ایزد در بیابانت دهد باز.»
حضرت سعدی سخنور در بوستان رنگارنگش در باب فضایل بخشش و نیکوکاری می‌فرماید:
«به مردم و مستمندان تا می‌توانید نیکی کنید چنانچه اگر فعل بدی از تو سر زد، هرگز مترصد بخشش و نیکی از دیگران مباش.
اگر بد کنی چشم نیکی مدار/ که هرگز نیارد گز انگور بار»
یا در جایی دیگر می‌فرماید:
«عبادت به جز خدمت خلق نیست/ به تسبیح و سجاده و دلق نیست»
همچنین در جایی می‌گوید:
«آیا هنگام تنگدستی و نیاز، مستمندی را فریادرس بوده‌ای که اکنون دچار بحران مشیت شدی تقاضای کمک داری و دست استمداد و استغاثه دراز کنی؟
تو هرگز رسیدی به فریاد کس/ که می‌خواهی امروز فریادرس؟
سخن‌ها بسیار است، اما با یک غزل کوتاه این جلسه را به پایان می‌برم.
«بیا کینه‌ها را ز دل گم کنیم
و با مهربانی تفاهم کنیم
نخشکیده تا یاس گلدانمان
به لب‌های باران تبسم کنیم
چمن از صدای قناری پر است
بیا عاشقانه تکلم کنیم
بیا تا به دیوار تاریک شب
چراغ سحر را تجسم کنیم
دهان گس باغ پاییز را
پر از خوشه عطر گندم کنیم
اگر دستمان می‌رسد بر دهان
بیا دستگیری ز مردم کنیم»