در فصل سوم نیز، شیوه‌های مواجهه اجتماعی و وظایف اصلاحی حوزه علمیه در حوزه علوم و در فصل چهارم موضوع مقاصد شریعت و جایگاه آن در استنباط احکام در اندیشه آیت‌الله محمد حسین کاشف الغطاء مورد بررسی قرار گرفته است.
موضوع آگاهی سیاسی در اندیشه آیت‌الله محمد حسین کاشف الغطاء نیز در فصل پنجم بررسی شده است. همچنین فصل پنجم این کتاب به تحلیل علم النفس در اندیشه اندیشمند بزرگ محمدتقی حکیم می‌پردازد.
در این کتاب، آمده است: برخی تأسیس علوم اسلامی در عراق و جهان عرب را فقط به علمای اهل سنت نسبت می‌دهند، در حقیقت آنها می‌خواهند ثابت کنند که شیعیان تلاش و حضوری در تاریخ اندیشه و علوم اسلامی نداشته‌اند.
نویسنده این اثر می‌افزاید: «شیخ غالب الناصر» مؤلف کتاب تأکید کرده است که علمای بزرگ حوزه‌های علمیه عراق مانند شیخ طوسی با پیروی از علوم اهل بیت(ع) تا قرن بیستم در زمینه‌های مختلف علمی بزرگ‌ترین دانشمندان دوران خود بوده‌اند.
همچنین، علمای حوزه‌های علمیه با تألیف و پژوهش و انتشار آثار خود در زمینه‌های مختلف و در بدترین شرایط، حتی در زمان‌های جنگ با فعالیت مخفیانه، توانستند بسیاری از علوم را از نابودی نجات دهند.
انتهای پیام