از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است: «حسین منی و انا من حسین» حسین از من است و من از حسینم. معنای جمله نخست روشن است، حسین (ع) از من است یعنی فرزند من و نواده من است. درباره جمله دوم (من از حسینم) گفته‌اند، یعنی بقای دین من و آیین من بوسیله حسین (ع) است؛ و دین اسلام از حسین (ع) قوت می‌گیرد و با شهادت او از نابودی مصون می‌گردد و باقی می‌ماند و از اینجاست که گفته‌اند: دین اسلام «محمدی الحدوث» و «حسینی البقا» است، که اگر شهادت عاشورا - با آن ابعاد ویژه - نبود، در اثر حکومت کسانی مانند یزید و... به مرور زمان اثری از اسلام و قرآن برجای نمی‌ماند. [علامه محمدرضا حکیمی (ره)، کتاب قیام جاودانه، صفحه ۶۶، ۶۷]