خسرو باقری، استاد تمام دانشگاه تهران درباره روش‌های قدیم و جدید تعلیم می‌گوید: اگر بخواهیم معلم را به روش قدیمی، تعریف کنیم، مرگ معلم قطعی است. یعنی بچه‌ها به این معلم نیازی ندارند و خودشان به وفور اطلاعات در دسترس دارند. این سخن زمانی می‌تواند غلط باشد که معلم کارهای جدیدی برای خود تعریف کند. مثلاً معلم در ارزیابی اطلاعات، نقد و بررسی آنها و ... می‌تواند نقش‌آفرین باشد. یعنی کاری کند که فقط از معلم برمی‌آید. چراکه تفاوتی که معلم باید داشته باشد، این است که تجربه و تأمل سالیان گذشته، سرمایه انباشته‌ای در وجود معلم است و وقتی یک اطلاع را می‌خواند و دانش‌آموز هم همان را می‌خواند، دو مدل برداشت وجود خواهد داشت؛ چون تحلیل‌ها متفاوت است.