به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین کاوس روحی‌برندق، عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس و از شاگردان آیت‌الله بهجت، در درس‌گفتارهای رمضانی ایکنا به شرح ادعیه زبور آل محمد(ص) در صحیفه سجادیه می‌پردازد. این جلسات در ایام ماه مبارک رمضان هر روز در صفحه اندیشه ایکنا منتشر می‌شود. در ادامه دوازدهمین جلسه از این درس‌گفتار از نظر می‌گذرد؛
در این جلسه از دعای هفتم صحیفه سجادیه که مقام معظم رهبری هم در ابتدای بلای کرونا نسبت به خواندن آن توصیه کردند نکته‌ای بیان می‌شود؛ امام سجاد(ع) فرمودند: «ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ»؛ یعنی خدایا تو کسی هستی که در برابر قدرت تو، تمام کارهای سخت، خار و نرم می‌شود و تمامی اسباب برای هر کاری با لطف و عنایت لطیف و نازک و کوچک تو فراهم می‌شود.
توجه کنیم که معنای دعا کردن این نیست که انسان به دنبال اسباب و مسببات نرود و به قول معروف: «با توکل زانوی اشتر ببند». یک نفر شتر خود را رها کرد و به مسجد وارد شد تا نماز بخواند و به رسول خدا(ص) نیز گفت شتر را رها کرده و به خدا توکل کردم. حضرت(ص) فرمودند: «اِعْقِلْ و تَوَكَّل»؛ یعنی هم زانوی شتر را ببند و هم توکل کن. انسان باید کار را درست انجام دهد و به خدا هم توکل داشته باشد، ولی ما توکل را درست استفاده نمی‌کنیم و تصور می‌کنیم نباید کار را درست انجام دهیم و فقط باید توکل داشته باشیم. البته که همین کار درست نیز به اراده خدا است و هزاران هزار اسباب باید هموار شود تا کار به درستی پیش رود و یکی از آنها خواست ما است.
بنابراین امام سجاد(ع) می‌فرماید: خدایا تمام قدرت‌ها در برابر تو سبک و خار می‌شود و به لطف تو اسباب فراهم می‌شود. مراد از لطف نیز کار لطیفانه است؛ یعنی خدایا از راه‌های پنهانی کار را درست کن که به ذهن کسی نمی‌رسد.
خداوند دعای مشروع شما مخاطبین را مستجاب کند و از لطف‌های پنهانی‌اش نصیب همه ما بفرماید.