صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۹۷۰۲۶۷
تاریخ انتشار : ۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۲۱:۰۸
آموزش روخوانی و روان‌خوانی قرآن به روش نوین/26

در جلسات گذشته پیرامون وقف آخر کلمات در قرآن، مطالبی بیان شد، اما برای چگونگی وقف بر آیات، نشانه‌هایی بر روی کلمات قرآن علامت‌گذاری شده‌اند که در این جلسه به آموزش این علائم می‌پردازیم.

به گزارش ایکنا، سیدیوسف درود، مدرس قرآن در بیست و ششمین جلسه «آموزش روخوانی و روان‌خوانی قرآن به روش نوین» به آموزش علائم وقف پرداخت. مخاطبان این سی جلسه، علاقه‌مندان به یادگیری صحیح‌خوانی قرآن در تمامی سنین هستند که باید با حروف الفبای عربی آشنایی داشته باشند. متن قسمت 26 در ذیل آمده است؛

«اگر با معنا و مفهوم آیات قرآن، آشنا باشید، می‌توانید خیلی از نقاط را برای وقف کردن، انتخاب کنید. همانطور که بهترین محل وقف، انتهای آیات است، اما گاهی از اوقات، تعداد کلمات آیه زیاد است و نمی‌توانیم از ابتدا تا انتهای آیه را راحت بخوانیم.

حتما در قرآن کریم ملاحظه کرده‌اید که گاهی از اوقات با علائم مختلف محل وقف را نشان می‌دهند، در اینجا می‌خواهیم معنای این وقف را به شما آموزش دهیم؛

چهار، پنج حرف داریم که این حرف‌ها، نماینده وقف هستند، به عنوان مثال به آیه 36 سوره مبارکه انعام توجه کنید؛

«إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَالْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ»، در این آیه روی کلمه «يَسْمَعُونَ» در انتهای کلمه علامت، «م» گذاشته شده است. «م» به معنای وقف لازم است، یعنی وقفی که حتماً باید بر روی آن بایستیم و نمی‌توانیم از این کلمه عبور کنیم، چرا که اگر این کار را کنیم، مفهوم آیه تغییر می‌کند.

مورد دیگر علامت وقف «ط» است، حرف «ط» نماینده کلمه مطلق است، یعنی بهتر است که وقف کنیم. هر وقف این علامت بر روی کلمه‌ای قرار می‌گیرد، بهتر است قاری بر روی آن کلمه حتما وقف کند.

مورد دیگر علامت «ج» است، این حرف مخفف کلمه جایز است، جایز یعنی هم می‌توانیم وقف کنیم و هم می‌توانیم وصل کنیم.

علامت «ظ» مورد دیگر برای علامت وقف است که در برخی از قرآن‌ها از آن استفاده می‌شود. اگر قاری به این علامت رسید، می‌تواند وقف را انتخاب کند، اما بهتر است که قاری وصل را انتخاب کند به شرط اینکه اگر وصل کرد، بتواند به محل وقف مناسب یا پایان آیه برسد.

در قرآن‌های عثمان طه علامت‌های وقف به این صورت است؛

به جای حرف «ط»، «قِلی»(قِلا) گذاشته شده یعنی الوقفُ اولی.

به جای حرف «ظ»، «صِلی»(صِلا) گذاشته شده یعنی الوصلُ اولی.

«ج» و «م» مشترک است.

علامت وقف دیگر «لا» است که به معنای عدم توقف را می‌رساند، یعنی نباید بر روی این کلمه بایستیم و اگر روی آن ایستادیم، نمی‌توانیم از بعدش شروع کنیم.

وقف دیگر، معانقه است که تعداد این وقف در قرآن کریم بسیار کم است و معروف‌ترین آن، آیه نخست سوره مبارکه بقره است. «ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ ΅ فِیهِ΅ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ» که در دو طرف کلمه «فیه» علامت‌های سه نقطه‌ای همانند شکل زیر قرار داده شده است که فیه یا با کلمه قبلش باید خوانده شود یا با کلمه بعدش.»

یادآوری می‌شود، سی درس آموزش روخوانی و روان‌خوانی قرآن کریم، طی ماه رمضان هر روز منتشر شده و در آینده نیز در قالب پرونده‌ای ویژه بر روی سایت iqna.ir قابل دسترس خواهد بود.

انتهای پیام
مطالب مرتبط