لزوم پاسداشت و تقویت انسجام ملی در دوره پس از جنگ 12 روزه

جنگ ۱۲روزه رژیم صهیونیستی با میهن عزیزمان ایران، اتفاقات ناگوار بسیاری را برای کشور به همراه داشت اما در کنار همه این اتفاقات ناگوار؛ سبب شد تا پیوندهای مردمان نسبت به هم محکم‌تر و ناگسستنی‌تر شود و شکاف‌های غیرقابل انکاری که وجود داشت؛ ذیل عنصری به نام وطن، میهن و ایران تا حدودی ترمیم شود. مردمان به نیکی می‌دانند که بعد از خداوند، کسی را جز یکدیگر ندارند و این هموطنان هستند که بدون هیچ چشمداشتی مانند هشت‌سال جنگ تحمیلی باید به یاری یکدیگر می‌شتابند. 

 

هوشمندانه این است که از این فرصت استثنایی ایجاد شده بهترین استفاده را کنیم و بیش از پیش به وحدت ملی و شنیدن صداهای مختلف بپردازیم که به فرموده حضرت‌ علی(ع) «يَداللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ» وقتی دست خدا را به همراه داشته باشیم هیچ قدرتی با هیچ ابزار و امکاناتی یارای مقابله با ما نخواهد بود.

 

ایکنا به همین منظور برای پرداختن به موضوع «تقویت همبستگی ملی و انسجام اجتماعی» گفت‌وگویی با آیت‌الله کاظم قاضی‌زاده، استاد خارج فقه حوزه علمیه قم و مدیر مؤسسه فهیم انجام داده است که در ادامه آن را می‌خوانیم.

 

فرارسیدن ماه محرم و ایام شهادت‌ امام حسین(ع) را تسلیت عرض می‌کنم. محرم به واسطه شهادت اباعبدالله‌الحسین(ع) ویژگی خاصی دارد؛ اگر بخواهیم از ویژگی‌های محرم یاد کنیم باید از سیره، منش، گفتار، کردار و رفتار امام حسین(ع) خصوصاً در این چند روز محرم که در کربلا بودند یاد کنیم. وقتی که محرم و امام حسین(ع) مطرح می‌شود بدون تردید اولین موضوعی که به ذهن انسان می‌آید شعار «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة» و عزت‌خواهی امام حسین(ع) در برابر درخواست تسلیم از سوی دشمن است. 

 

نکته دیگری که در محرم مورد توجه است شهادت‌طلبی و نترسیدن از مرگ در راه هدف است. حضرت اباعبدالله(ع) فرمودند «مرگ برای انسان مثل گردنبندی است که به گردن دخترکان قرار داده می‌شود» و ایشان هیچ ترسی از مرگ در راه هدف نداشتند. نکته سوم در سیره امام حسین(ع) مسئله شمول رحمت و پذیرش همگانی با سوابق مختلف زیر چتر حق‌خواهی و عدالت‌طلبی حسینی است. در لشکر امام حسین(ع) از زهیر بن قین که عثمانی بود تا حر بن یزید ریاحی که ابتدا در سپاه ابن سعد و از یاران عبیدالله بن زیاد بود نیز حضور داشتند. این افراد وقتی که در مسیر حق‌خواهی و عدالت‌طلبی حسینی قرار گرفتند به گرمی پذیرفته شدند و نام خود را تحت عنوان شهدای کربلا ثبت کردند. با توجه به این خصوصیات به نظر می‌رسد امروز هم باید به این موارد متعدد خصوصاً در این چند روزی که جنگ نابرابری را دشمن صهیونی بر ما تحمیل کرد توجه کنیم. 

 

روشن است که مسئله عزت‌خواهی و نترسیدن از مرگ چیزی است که در ملت ما تبلور پیدا کرده است و بیش از آن وقتی که مسئله وطن، ایران و جمهوری اسلامی ایران مورد هجمه و خطر قرار گرفت همه افراد با گرایش‌ها و سلایق مختلف یکصدا به کمک نیروهای مسلح و افراد خط مقدم جبهه آمدند و تمام اختلافات را کنار گذاشتند. اصل حمله دشمن گرچه خسارت‌بار بود و موارد متعددی از سرمایه‌های ملی به واسطه هجمه‌های هوایی دشمن به مراکز حساس اقتصادی، نظامی و هسته‌ای از دست رفت اما به نظر می‌رسد سرمایه بزرگ تبلور وحدت ملی موضوعی بود که در خلال این مسئله به وجود آمد. این اتفاق سبب شد تا دشمن در محاسبات خود تجدید نظر کند و به اشتباه خود پی ببرد و از تغییر رژیم که هدف اصلی این حمله و همراهی آمریکا با اسرائیل بود دست بکشد.  

 

نکته‌ای که قبل از این جریان وجود داشت این بود که متأسفانه جامعه ما در موارد متعددی به جامعه دوقطبی تبدیل شده بود و به همین موضوع سبب شده بود تا تعداد زیادی از نخبگان سیاسی و علمی و به تبع آنها جمعیت زیادی از مردم همراهی مناسبی با حاکمیت نداشته باشند. آخرین انتخاباتی که برگزار شد با همه شرایط ویژه‌ای که برای آن وجود داشت در مرحله اول ۴۰ درصد و در مرحله دوم حداکثر ۵۰ درصد شرکت کردند. این اتفاق نشانگر این است که ما در روش و منش حکومتداریمان روش مطلوب را به کار نبردیم که در ۲۰ سال اخیر از حضور ۷۰ - ۷۵ درصدی مردم به ۴۰ درصد رسیده‌ایم. این موضوع دلایل مختلفی دارد که مهمترین آن فقدان رواداری و به رسمیت نشناختن افکار و ایده‌های مختلف تحت لوای جمهوری اسلامی است. 

 

متأسفانه برخی از تنگ‌نظری‌ها سبب می‌شد تا افراد نمایندگان واقعی خود را در حاکمیت نبینند. این مسائل گذشته است اما امروز که به نوعی مردم به وحدت روی آوردند و انسجام ملی متبلور شده است بر کسانی که سیاست‌های کلی کشور و سیاستگذاران تبلیغاتی کشور را بر عهده دارند واجب است به این موضوع توجه کنند و فکر نکنند که این سرمایه به همین صورت باقی خواهد ماند بلکه می‌تواند مجدداً شرایط به قبل از جنگ نابرابر بازگردد. 

 

توجه به افکار مختلف و پذیرفتن تنوع دیدگاه‌ها در ذیل حاکمیت اسلامی و توجه رسانه‌های ملی مثل صداوسیما به این نوع افکار و جای دادن آنها در خود و پذیرش دیدگاه‌های مختلف می‌تواند نوعی شکرگزاری نسبت به حضور حماسی همه مردم در پشت سر نیروهای مسلح و تصمیم گیران چند روز اخیر باشد. در این دوران خیلی از کسانی که حتی در زندان بودند یا در خارج از کشور هستند و مطرود محسوب می‌شوند و اجازه ورود به کشور را ندارند و حتی کسانی که به نظر ما از طرفداران رژیم سابق بودند آمدند و به نفع جمهوری اسلامی و علیه اسرائیل بیانیه دادند و صحبت کردند؛ حتی بعضی از منتقدین خود را سرباز رهبری در این مسئله مطرح کردند. 

 

بنابراین باید شکرگزاری خوبی نسبت به این انسجام و وحدت ملی وجود داشته باشد و اگر قرار باشد که سیاست‌های کلی و تبلیغاتی کشور به دوران قبل از این ۱۲ روز جنگ بازگردد؛ نسبت به این انسجام وحدت ملی، ناسپاسی است و این ناسپاسی خدای ناکرده سبب شکستن این وحدت ملی خواهد شد.