این اثر با موضوع مراسم اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) برگرفته از متن سخنرانی‌های حجت‌الاسلام شیخ حسین انصاریان در ماه محرم‌الحرام ۱۳۸۸ در مسجد سیدعزیزالله شهر تهران است.
«منزلت امام حسین(ع) و یاران و خاندان گرامی ایشان» و «آیین اشک و عزا» دو بخش اصلی این کتاب هستند که در این بخش‌ها با استناد به آیات، روایات و متن زیارتنامه‌ها جایگاه، زندگی و شخصیت امام حسین(ع) معرفی شده است.
خبرگزاری ایکنا، به مناسبت ایام پرسوز و گذار عزاداری سیدالشهدا(ع)، بخش‌هایی از این کتاب را باز نشر می‌کند؛ امید اینکه این مطالب بتواند روشنگر عزاداران حسینی در شناخت ابعاد بیشتری از منزلت، شخصیت و زندگی امام حسین(ع) باشد.
حضرت امام حسین(ع) همانند دیگر معصومین قلب رئوفی داشتند و واسطه بركات فراوانی حتی برای دشمنان خود بودند. در صحرای کربلا حضرت خطاب به خواهر گرامیشان فرمودند در میان لباس‌هایم جبه‌ای قیمتی و پیراهن کهنه‌ای دارم، آنها را برایم مهیا کن حضرت زینب که از علوم لدنی معصومین بهره فراوانی برده بود، بدون آنکه سؤالی بپرسد، آنها را آماده نمود و به برادرشان تقدیم کرد. حضرت نگاه پر مفهمومی به خواهرشان نمودند و با این نگاه پاسخ سؤال خواهر را در ذهن دادند. «خواهرم ابتدا می‌خواهم پیراهن کهنه و سپس جبه گران‌بها را بپوشم تا بعد از شهادتم لشکریان یزید که نیازمند مالی‌اند این جبه را بردارند و با آن مشکل مالیشان را رفع کنند و بدنم با آن پیراهن کهنه پوشیده بماند تا بدنم عریان نباشد.
یکی از ویژگی‌های برجسته اهل بیت مخصوصاً سيدالشهدا(ع) آن است که همواره خود را فقیر خداوند دانسته و حوائج و نیازهای مادی و معنوی را از ذات مقدس پروردگار درخواست می‌کردند. نمونه‌های بارز اهل معرفت، انبیای الهی از حضرت آدم تا حضرت خاتمه بودند.
به عنوان نمونه خداوند متعال در قرآن و روایات نام افرادی همچون حضرت آدم، نوح، موسی و ابراهیم را بیان می‌کند که در موارد مختلف درخواست‌ها، حوائج و نیازهای دنیوی و اخروی خود را به پروردگار بازگو می‌کردند. معصومین به ویژه حضرت سیدالشهدا نیز از این قاعده مستثنا نبودند آنان در تمام امور و شئون فردی و اجتماعی در دل احساس نیاز به پروردگار می‌کردند.
این در حالی است که ایشان هیچ گونه کمبود مالی نداشته و با دست رنج و تلاش خود اموال زیادی نیز به دست می‌آوردند و بخشی از آن را صرف مخارج منزل و بخش دیگر را در راه خدا، به فقرا و مستمندان انفاق می‌کردند.
حضرت امام حسین(ع) در شهر مدینه، زمین‌های کشاورزی و باغ‌های میوه داشتند و به كمک اعضای خانواده محصولات خود را در بازار عرضه می‌کردند و عوائد آن را صرف مخارج خانواده و انفاق در راه خدا می‌کردند.
همچنین در مورد امیرمؤمنان حضرت علی(ع) نقل شده که با دسترنج خود هزار نفر برده را خرید و آزاد کرد. حضرت علی پس از خود، ثروتش را وقف بنی‌هاشم کرد و پسرش امام حسن(ع) را سرپرست و متولی اموال قرار داد و پس از امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و پس از امام حسین(ع)، اولاد آن حضرت را به عنوان متولیان این موقوفات معرفی کرد و این متولیان در همین باغ‌ها و اراضی مشغول به کار بودند. حضرت فاطمه(س) هم ثروت‌های خود را وقف بنی‌هاشم کرد و حضرت علی(ع) پس از ایشان امام حسن و سپس امام حسین و اولاد ایشان را متولی این موقوفات کرد.
بعضی از کوردلان و دشمنان دین بر این عقیده‌اند که امامان معصوم از دنیا رفته و توسل به آنان فایده‌ای نخواهد داشت. اما پروردگار پاسخ آنان را چنین می‌فرماید: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ الله أَمْواتاً بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ؛ و هرگز گمان مبر آنان که در راه خدا کشته شدند مرده اند بلکه زنده،اند و نزد خداوند روزی می‌خورند».(آیه 169 سوره آل عمران).
درست است که ائمه معصومین توسط حکام سنگدل اموی و عباسی به شهادت رسیدند ولی ائمه و شهدا نزد پروردگار هرگز نمی‌میرند؛ بلکه تا ابد نزد پروردگار بوده و روزی خود را دریافت می‌کنند.
با این توضیح حضرت سيدالشهدا که سرور تمام شهدای عالم هستند زنده بوده و حتی جواب سلام شیعیان زائران و ارادتمندان خود را می‌دهند. عبد‌الله بن بکیر از حضرت امام صادق(ع) سؤال کرد: حضرت امام حسین(ع) هم اکنون کجا هستند؟ حضرت در پاسخ فرمود: جد بزرگوارم هم اکنون نزد پروردگار است و گریه‌کنندگان خود را مشاهده می‌نماید.
انتهای پیام