مدينه، شهرى است كه همه خانهها و محلههايش، همسايه مسجد و خانه پيامبر(ص) است. از هر جاى شهر كه به راه افتى، گذرت به مسجد است و از ميان مسجد به هر جاى شهر كه بخواهى مىتوانى بروى. در مسجد النبى، محمد(ص) را زيارت مىكنى و در جوارش فاطمه(س) را و اين‌ها همه از يک خانه و يک مسجد در بستر زمان جارى شدهاند.
مسلمان بودن
در مدرسه مدينه مى‌آموزيم كه چگونه مىتوان مسلمان بود و خلق و خوى مسلمانى داشت. همان خويى كه تو را محمدى و مسجدى مىكند. شايد كه در هنگام بازگشت به شهر و ديار خود رنگ و بوى آنان را به خود بگيرى و گرد دورى از اين مسجد و خانه را از خود دور كنى. ارتباط با خانه پيامبر خدا(ص) و اهل‌بيت(ع) او و مسجدى كه از آن اسلام گسترش يافته است، ارتباطى جدا نشدنى است. نزول وحى از آسمان ملكوت به مسجدالحرام و مسجدالنبى. مقصد معلوم و راه روشن است، باشد تا كه راه گم نكنيم و به بىراهه نرويم.
همراهى پيامبر(ص)
در مدرسه مدينه مى‌آموزيم كه در طول تاريخ، آنان كه متخلق به اخلاق پيامبر(ص) شدند، در احد، خندق و تبوك پرواز را تجربه كردند و در خاطره تاريخ جاودانه شدند؛ اما گروهى ديگر كه دل در گرو دنيا و لذات مادى داشتند، شكست احد را رقم زدند. احد عبرتگاه بزرگ مسلمانان است تا همگان بدانند در تمامى عقبهها و جنگهاى سخت، حتى اگر رسول خدا(ص) در ميان حاضر باشد و تو اخلاقت محمدى نباشد نتيجه بودنت فقط شكست است. در عوض اگر نبى و ولى غايب باشند اما تو عطر محمدى را بویيده باشى و اخلاقت رنگ آسمان گرفته باشد، هر كه باشى، از هر كجا كه آمده باشى، هر كجا قدم گذارى، عبرتى است حسنه براى صاحبان خرد.
خودباورى
در مدرسه مدينه مى‌آموزيم كه مسلمانان با پيشينه تاريخى و منابع غنى فرهنگى و علمى، سرآمد همه اقوام بوده‌اند و آن چه امروز مى‌تواند دوباره آنان را از اين تفرقه و وضعيت اسف‌بار نجات دهد، بازگشت به همان سرمايهها و پيشينه وحيانى و فرهنگى است.
شهرى زنده
در مدرسه مدينه مى‌آموزيم كه چگونه يك شهر مى‌تواند همواره منشأ و سرچشمه نورانيت و بركت براى همه جهانيان در طول تاريخ باشد.
انتهای پیام