به گزارش ایکنا، سیدحمید خویی از نوادگان آیت‌الله خویی و محقق و پژوهشگر نهج‌البلاغه و عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. وی در سلسله درس‌گفتارهای «جرعه‌ای از کلام امیر(ع)» در خبرگزاری به بیان نکاتی درباره خصوصیات متقین از منظر حضرت علی(ع) پرداخته است که قسمت نهم آن از نظر می‌گذرد؛
از دیگر خصوصیات متقین که امیرالمؤمنین(ع) به آن اشاره کرده‌اند این است که: «نُزِّلَتْ انْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِى الْبَلَاءِ كَالَتِي نُزِّلَتْ فِى الرَّخَاءِ؛ از خصوصیات پارسایان راستین این است که حال و روز آنها در خوشی‌ها و ناخوشی‌ها یکسان است و حس و تکلیف بندگی آنها در یسر و عسر برابر است» بسیاری از ما متأسفانه فقط وقتی به یاد خدا هستیم که گرفتار بلا و مصیبت می‌شویم اما قرآن این رفتار را مورد سرزنش و نکوهش فراوان قرار داده است.
بسیاری فقط موقعی که در میان امواج دریا گرفتار طوفان سهمگین می‌شوند یادشان می‌افتد که خدایی هم هست و از او طلب کمک می‌کنند اما همین که پایشان به خشکی می‌رسد و خدا آنها را نجات می‌دهد، کلاً خدا را فراموش می‌کنند و انگار نه انگار که خدایی بود. قرآن ضمن سرزنش این رفتار مردم می‌گوید آیا گمان نمی‌‌کنید خدایی که شما را از میان طوفان سهمگین دریا نجات داد این توان را دارد که دوباره شماره را گرفتار این طوفان کند.
یکی از لوازم مهم تقوا این است که برای پرستش، تعبد، بندگی و عبادت‌هایمان شرط قائل نباشیم و مثلاً نگوییم اگر حالمان خوب باشد عبادت می‌کنیم و اگر حالمان خوب نباشد کاری به کار خدا نداریم. در دعاهای امام سجاد(ع) این مضمون زیاد است که خدایا بر آنچه می‌دهی شُکر و بر آنچه که می‌ستانی شُکر؛ چون مؤمن یقین دارد که بخشش‌های خدا از سر لطف و و ندادن‌های خدا نیز از سر لطف است لذا نباید دائماً خدا را زیر سؤال ببریم که چرا فلان اتفاق برای ما افتاده است.
وقتی یقین کنیم که خدای ما ارحم الراحمین است و ذره‌ای به کسی ظلم نمی‌کند تن به حکمت‌های الهی می‌سپاریم و به تقدیر الهی راضی می‌شویم.
انتهای پیام