این اثر با موضوع مراسم اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا(ع) برگرفته از متن سخنرانی‌های حجت‌الاسلام شیخ حسین انصاریان در ماه محرم‌الحرام ۱۳۸۸ در مسجد سیدعزیزالله شهر تهران است.
«منزلت امام حسین(ع) و یاران و خاندان گرامی ایشان» و «آیین اشک و عزا» دو بخش اصلی این کتاب هستند که در این بخش‌ها با استناد به آیات، روایات و متن زیارتنامه‌ها جایگاه، زندگی و شخصیت امام حسین(ع) معرفی شده است.
خبرگزاری ایکنا، به مناسبت ایام پرسوز و گذار عزاداری سیدالشهدا(ع)، بخش‌هایی از این کتاب را باز نشر می‌کند؛ امید اینکه این مطالب بتواند روشنگر عزاداران حسینی در شناخت ابعاد بیشتری از منزلت، شخصیت و زندگی امام حسین(ع) باشد.
همانگونه که بیان شد اشک و گریه بر مصائب اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) از آن دسته اعمالی است که محبوب خداوند است و اگر این اشک عرشی و ملکوتی با درخت اطاعت و رعایت حلال و حرام الهی آمیخته شود ثمره خارق‌العاده‌ای دارد که درک ارزش آن از افکار انسان‌های عادی خارج است. از جمله افرادی که به این اصل مهم عمل نمودند، خانواده و خاندان حضرت امام حسین بودند. کسانی که با اهل بیت حضرت از کوفه به شام آمدند درباره خاندان امام حسین(ع) به یزید چنین گفتند: ما افرادی با ادب‌تر، عفیف‌تر و موقرتر از اینان در طول عمرمان ندیده‌ایم. آنان در تمام مسیر روزها به ذکر الهی و شب‌ها به تهجد و عبادت مشغول بودند. حتی کودکانشان با وجود سختی‌های فراوان از ما كمک نخواستند و با نامحرمان صحبت نکردند.
اشک بر مصائب سیدالشهدا سنت و فرهنگ حسنه‌ای است که از پیشینیان به نسل امروز رسیده است. آنان برای این انتقال خون دل‌های فراوانی خوردند و تا پای جان از این میراث گران‌بها محافظت کردند حال این امر خطیر بر عهده نسل امروز است تا از این فرهنگ صیانت کرده و آن را به نسل‌های آینده انتقال دهند. یکی از دوستان بنده نقل می‌کرد که پدرم را در سن هجده سالگی از دست دادم. او از سن پنج سالگی تا هنگام مرگ همواره مرا قبل از اذان بیدار می‌کرد و تا سر حوض می‌برد و می‌گفت: وضو بگیر پس از آنکه هر دو وضو می‌گرفتیم به اتاقش می‌رفتیم. سپس او مصائب حضرت سیدالشهدا را می‌خواند و با هم اشک می‌ریختیم.
بنابراین باید در عصر حاضر به فرهنگ اشک و ناله توجه بیشتری نمود و با تشکیل مجالس حسینی، جوانان را با این سنت و میراث گران‌بها آشنا کنیم. اگر این فرهنگ در میان نسل‌های آینده نهادینه شود دین مبین اسلام و به ویژه مکتب تشیّع از گزند آسیب‌های دشمنان دین مصون و محفوظ خواهند ماند.
یکی از روش‌های آشنایی با این فرهنگ آن است که از دوران کودکی و نوجوانی فرزندان را با اهداف قیام حضرت امام حسین(ع) آشنا کنیم تا آنان درك کنند که چرا در ماه‌های محرم و صفر، دیوارهای شهر از پارچه‌های سیاه و مشکی سیاه پوش می‌شود و همه با تشکیل مجالس سینه زنی و ذکر مصیبت بر فرهنگ عاشورایی اهتمام می‌ورزند. این نکته نیز حایز اهمیت است که علاوه بر تشکیل مجالس حسینی باید بر سنت گریه و عزاداری اهتمام ورزید.
این گریه با مسیر انبیا و اولیای الهی همسویی دارد زیرا هیچ پیامبری در این عالم وجود نداشت مگر آنکه بر مصائب حضرت سیدالشهدا(ع) گریه کرد. این گریه به معنای هماهنگی با معصومین(ع)، فرشتگان الهی و تمام موجودات در عالم آفرینش است؛ چراکه برای مصیبت‌های حضرت سیدالشهدا آسمان و زمین و حتی ماهیان دریا و پرندگان هوا اشک ریختند محتشم کاشانی در این زمینه چه زیبا می‌سراید: در بارگاه قدس که جای ملال نیست/ سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
در حال حاضر وظیفه علما، روحانیت و شیعیان است که این سنت گریه را به گوش جهانیان و نسل‌های آینده برسانند و با این عمل از مکتب بر حق شیعه پاسداری کنند.
در دستگاه عظیم حضرت سيّدالشهدا(ع) افراد زیادی به بهشت رهنمون می‌شوند؛ زیرا آنان برای مصائبِ محبوبِ پروردگار اشك ريختند و بهشت را برای خود تضمین نمودند. اهل بیت در روایتی این افراد را برشمرده و فرمودند: من بكى أو أبكى فينا مائة ، ضَمِنًا له على الله الجنّة؛ کسی که خود بگرید و یا صد نفر را بگریاند خداوند بهشت را برای او تضمین کرده است؛ و من بكى أو أبكى خمسين فله الجنّة؛ کسی که خود گریه کند و یا پنجاه نفر را بگریاند، بهشت بر او واجب می‌شود؛ و من بكى أو أبكى ثلاثين، فله الجنّة؛ کسی که خود گریه کند و یا سی نفر را به گریه درآورد خداوند بهشت را بر او لازم می‌داند؛ و من بكى أو أبكى عشرة فله الجنّة؛ اگر کسی خود بگرید یا ده نفر را بگریاند، بهشت بر او لازم می‌شود؛ و من بكى أو أبكى واحداً فله الجنّة؛ اگر کسی خود بگرید یا تنها يك نفر را بگریاند بهشت بر او واجب است؛ و من تباكى فله الجنّة؛ اگر کسی به دلایلی نمی‌تواند اشک بریزد خود را به شکل گریه کنندگان در بیاور و چهره‌اش را در هم کشد و حالت غصه بگیرد در نتیجه بر او نیز بهشت واجب می‌شود.
شخصی نزد حضرت امام صادق(ع) آمد و عرض کرد: «گاهی مواقع نمی‌توانیم برای حضرت سيّدالشهدا اشک بریزیم، آیا می‌توانیم به یاد گرفتاری خود یا فرزندانمان بیفتیم و سپس برای مصائب حضرت اشک بريزيم؟ حضرت فرمود: هیچ مانعی ندارد.
انتهای پیام